De meeste rescue galgo’s en podenco’s hebben in meer of mindere mate, mede afhankelijk van wie hun eigenaar is geweest, geen al te gezond leven gehad, vóór ze door een van onze shelters werden gered.
De honden die worden gehouden voor de jacht worden veelal in grote groepen bij elkaar gehouden in bunkers in helaas vaak erg onhygiënische omstandigheden. Veel daglicht is er niet, soms helemaal niet. Daglicht en de broodnodige zon zien ze vaak alleen maar een paar uurtjes als ze mee worden genomen voor een jacht.
Voor een fokteef is het nog zwaarder. Zij worden uitsluitend als broedmachine gezien en gebruikt en zitten soms jaren lang in nagenoeg donker opgesloten in een veel te klein hok.
Het gevolg hier van is dat een enorm tekort aan vitamine D een fors probleem is bij een groot deel van de rescuehonden. Ook hun voeding laat vaak erg te wensen over, te weinig (of zelfs niets), te weinig voedingsstoffen. En het gevolg daarvan is……….een slecht gebit, in elk geval vaak veel tandsteen en in een aantal gevallen ook verrotte kiezen en tanden.
Natuurlijk is de ene galguero beter voor zijn honden dan de andere maar in het algemeen kun je stellen, dat vooral bij het stijgen van het aantal jaren dat een hond bij een galguero heeft geleefd deze problemen vaak toenemen.
Natuurlijk verandert dit alles als ze eenmaal gered zijn. Ze krijgen dan goede voeding die ruim voldoende voedingsstoffen bevat. Maar de schade is dan in veel gevallen al ontstaan. Wat we ook vaak zien gebeuren is, dat de honden zó graag naar buiten willen, de zon in die ze zo hard nodig hebben en dat instinctief aanvoelen dat ze daardoor op de ijzeren hekken gaan bijten. Dit verbetert de toestand van hun gebit natuurlijk niet. Een hond is een carnivoor en heeft dus geen gebit dat gemaakt is om in ijzer te bijten.
Een belangrijk aspect dat we altijd weer onder ogen moeten zien, is dat de vrijwilligers van onze shelters zoveel vreselijke dingen zien dat zij een slecht gebit heel anders beoordelen dan wij dat hier in Nederland of België zouden doen. Wat voor hen normaal is en vaak zelfs nog goed wordt genoemd door hen, is vanuit onze optiek een heel slecht gebit of tenminste heel slecht onderhouden gebit.
Idealiter zou het gebit van elke rescuehond in de shelter al moeten worden gecontroleerd door een dierenarts en waar nodig reiniging van het gebit en/of te slechte tanden en kiezen verwijderen. Maar daar ontbreken de finaniële middelen voor. Veel shelters hebben heel grote schulden bij dierenartsen en dierenklinieken als gevolg van allerlei operaties van honden die gered zijn.